Een cel in ons lichaam is een duidelijk te onderscheiden eenheid omgeven door een membraan, dat haar scheidt van alles wat zich er buiten bevindt. Cellen behoren tot de kleinst functionerende eenheden in het lichaam. Ze hebben een kern, die het genetisch materiaal - het DNA - bevat. De cellen produceren hun eigen eiwitten en zorgen voor hun eigen energievoorzieningen. Cellen hebben verschillende gespecialiseerde functies, maar elke cel communiceert - via de geest - met het hele lichaam. Het vormt een geïntegreerd informatiegemeenschap.

We kunnen nooit gezonder zijn dan onze cellen, want als onze cellen een laag energieniveau hebben, dan is dat ook met ons het geval. Mitochondriën zijn de energiefabriekjes van de cel, en elk letsel dat de mitochondriën treft heeft invloed op elk orgaan in het lichaam. Bijzonder gevoelig zijn de weefsels die een veeleisende energiebehoefte hebben: de hersenen, het hart, de spieren en het hormoonstelsel, evenals de lever, de nieren en de alvleesklier.
Zo'n 90 procent van alle zuurstof die in een cel wordt omgezet, wordt verbruikt in het verbrandingsproces van de mitochondriën. Het grootste deel van de zuurstof wordt omgezet in water, maar ongeveer 5 procent draagt bij aan de vorming van vrije radicalen. Vrije radicalen zijn uiterst re-actieve stoffen die aan hun omgeving elektronen onttrekken. Zij kunnen DNA-mutaties veroorzaken, oxidatie van vetzuren in de celmembraan teweegbrengen en andere schade aan de cellen brengen. Wanneer dus de mitochondriën worden aangevallen en schade oplopen, wordt de kern van het leven van de cel verwoest. Haar vermogen om energie op te wekken, is kapot gemaakt. Schade aan de mitochondriën wordt volgens de deskundigen gezien als de primaire oorzaak van veroudering.

De meest voorkomende ziekten treden op wanneer cellen, weefsels of organen degenereren en atrofiëren (het uitteren door voedselstoornis) tengevolge van de werking van de vrije radicalen. Het lichaam heeft echter mechanismen ontwikkeld om zich tegen aanvallen door vrij radicalen te verdedigen, namelijk in de vorm van anti-oxidanten. Er zijn helaas geen mechnismen die de schade aan het DNA van de mitochondriën kunnen herstellen. De mitochondriën zijn uiterst gevoelig en staan tien keer zo vaak bloot aan voortdurende mutaties dan de celkern. Daar het DNA van de mitochondriën uitsluitend van de moeder wordt geërfd, is het voor jonge vrouwen essentieel bewust te zijn van hun gezondheid en te zorgen voor een voldoende grote hoeveelheid anti-oxidanten in hun voeding.
De laatste vijf jaren wordt vooral een nieuwe term epigenetica gebruikt voor een aantal wetenschappelijke onderzoeken in de biologie die nauw verbonden zijn met de genetica. Het vakgebied waarin centraal staat dat 'erfelijkheid ook buiten het DNA zit'.
Het nieuw wetenschappelijk vakgebied Epigenetica komt steeds meer tot inzicht, dat er toch meer oorzakelijke verbanden bestaan tussen de vele onverklaarbare ziekten dan tot nu toe was aangenomen. In toenemende mate wordt in onderzoeksrapporten een verband gelegd tussen specifieke verwondingen van het DNA van de mitochondriën en degeneratieve ziekten als diabetes, de ziekten van Parkinson en Alzheimer, en een verminderd functioneren van de hersenen en de spieren.
Veel ziekten zijn in feite symptomen van een gebrek aan energie, doordat het lichaam energie tekort komt voor vitale levensprocessen. Helaas heeft de wetenschap maar weinig tot onvoldoende kennis over de hogere energieniveaus van het menselijk lichaam. Hoewel er een duidelijk vernieuwing valt te bespeuren, mede door de altenatieve energetische geneeskunde.

Meer informatie over DNA & Genen - Epigenetische Heelkunde - kunt u lezen in de Nieuwsbrieven, vermeld op www.millennium-visie.org