De dood en het reïncarnatieproces zijn te beschouwen als een onoplosbaar gebeuren in het menselijk leven. Het is een essentieel deel van de cyclus van een mensenleven. Het is onlosmakelijk deel van het hele levensproces. Zonder inzicht en begrip voor zowel het reïncarnatieproces als de dood op zich, zal men veel minder de ware betekenis van het leven begrijpen.

Wij mensen zijn onlosmakelijk verbonden met het Universum; het Universum dat evolueert en 'leeft'. Het is dan ook onmogelijk de evolutie van het Universum te scheiden van ons leven hier op Aarde. Omdat wij simpelweg te beschouwen zijn als een microkosmos in het macrokosmische levensproces van het Universum. Het levensproces is een oneindige cyclus die nooit ten einde komt.

Als een ziel terugkeert naar een menselijk lichaam, dan is dat altijd een poging om meer ervaringen op te doen en zich aldus verder te evolueren.
Er worden in mensen veel niveaus van evolutie getoond en waargenomen. Men kan vaak terugkomen - vele honderden keren - en steeds hoger evolueren. Maar door in een 'lagere' vorm zoals sommige mensen geloven - in de vorm van een dier, kat of leeuw terug te keren - kan een ziel zich nooit naar een hoger niveau ontwikkelen, en juist dat is haar grootste wens. Evolueren, zich verder ontwikkelen is de grootste wens van een ziel.

Zonder reïncarnatie - zonder het vermogen opnieuw een lichamelijke vorm aan te nemen - zou de ziel alles wat zij wil bereiken in één leven moeten zien te bereiken en dat is miljarden malen korter dan een tik van de kosmische klok. Dus reïncarnatie is een feit. Het heeft zin en is perfect.