Bericht
  • EU e-Privacy Richtlijnen

    Wij maken gebruik van cookies, om onze website te verbeteren, en om het verkeer op de website te analyseren. Door op akkoord te klikken, geef je toestemming voor het plaatsen van alle cookies zoals omschreven in onze privacyverklaring. Ga voor meer informatie naar Privacy pagina.

    Bekijk Privacy Richtlijnen

 

 

Opvoeden is de kinderen de kunst van het leven leren!

Ouders en scholen staan voor een heleboel nieuwe vragen in de opvoeding. De wereld wordt steeds gecompliceerder en onrustiger en de ontwikkelingen gaan razendsnel. Kinderen komen terecht in een wereld die van alles van hen vraagt en een constante invloed uitoefent. Je wilt niet dat ze tussen schip en wal terechtkomen.
Daarom moet je ze het ‘spel’ zo leren spelen, dat ze een eigen houding vinden en weerbaar worden tegenover de eisen van de ‘straat’, de maatschappij en allerlei gezagdragers.

Levenskunst
wil kinderen laten nadenken over hun eigen levenshouding. Wie ben ik? Waar liggen mijn grenzen? Wat wil ik eigenlijk echt? Waar word ik echt gelukkig van? En hoe kan ik daarnaar leven? Daar kun je achter komen door verantwoordelijkheid te nemen over wat je doet. Door tijd te nemen om samen met mensen die betekenisvol voor je zijn nat te gaan wat je echt graag wilt en daar dan bewust voor te kiezen.

Opvoeden is je kinderen de kunst van het leven leren. Niet door hun trucjes te leren, maar door zelf een voorbeeld te zijn en samen met hen na te denken over vragen als: hoe kun je je leven beheren en kwaliteit geven? Dat klinkt misschien heel abstract, maar het gaat om hele gewone en basale dingen als: Wat wil je nou, Waarom wil je zo graag x of y? Kinderen moeten dat zelf invullen en dat vraagt ongelofelijk veel levenskunst.

Wat vraagt dit concreet van ouders en scholen?

‘Aandacht, gesprek, vertrouwen en erkenning, maar ook weerstand, grenzen stellen en voorbeelden geven’. Jonge mensen hebben sterk behoefte aan een houding waarmee ze zich kunnen wapenen tegen het leven. Aan autonomie en authenticiteit. Dat wordt bij hen al gauw: Ik wil mezelf zijn! En dát betekent dan: Ik wil de blits maken en een idool worden. Maar authenticiteit is ook een levenshouding: je leven baseren op wat voor jou van wezenlijk belang is. En autonomie is: Weten wat je wel en niet kunt en waar je grenzen liggen. En juist daarmee moet je kinderen helpen!
Allereerst door goed te kijken en te luisteren. Waar liggen zijn of haar talenten? Wat kan hij of zij goed? Op welke manier zou zij of hij zich het liefst willen uitdrukken? Waar heeft het lol in? En hoe kan het leren om door te zetten? Daar moet je echt naar op zoek gaan met kinderen. Hen vragen: is dit echt belangrijk? Waarom denk je dat je hier gelukkiger van wordt? Hoort dit bij jou? En dat steeds maar blijven vragen.

Opvoeden is de kinderen de kunst van het leven leren!