Merken wij wel dat er een ziel is?

Helen wij onze ziel of kwetsen wij haar?

Is je ziel al even eenzaam als je verstand? Wordt zij zelfs nog meer verwaarsloosd? En wanneer was de laatste keer dat wij voelden dat wij onze ziel tot uitdrukking brachten? Wanneer hebben wij voor het laatst van vreugde geroepen? Poëzie geschreven? Muziek gemaakt? In de regen gedanst? Een taart gebakken? Iets geschilderd? Iets gerepareerd dat kapot was? Een baby gekust? Je gezicht tegen je geliefde kat aangedrukt? Een heuvel opgewandeld? Harmonica gespeeld? Met zonsopgang opgestaan?
Tot in het ochtendgloren gepraat? Urenlang in de natuur geweest of naar God gezocht? Wanneer heb je het laatst alleen in de stilte gezeten om af te reizen naar het diepste deel van je wezen? Wanneer heb je voor het laatst je ziel begroet?

Wanneer je leeft als een enkelvoudig wezen, raak je geheel bezoedeld door de zaken van het lichaam; geld, seks, macht, bezit. Fysieke stimuli en bevrediging. Veiligheid. Roem. Financiële voordelen. En ga zo maar door. Onze materiële wereld.
Wanneer je leeft als een dubbelzinnig wezen, breid je je interesses uit tot verstandszaken. Gezelschap; creativiteit; stimulering van nieuwe gedachten, nieuwe ideeën; creatie van nieuwe doelen, nieuwe uitdagingen; persoonlijke groei.
Wanneer je leeft als een drieledig wezen bestaande uit een ziel, een geest en een lichaam, raak je eindelijk in balans met jezelf. Je interesses omvatten ook zielenzaken zoals spirituele identiteit; levensdoel; relatie met God; het ontwikkelingspad; spirituele groei; ultieme bestemming.

Wanneer je je tot steeds hogere niveus van bewustzijn ontwikkelt, breng je elk aspect van je wezen volledig in de realiteit. Maar evolutie houdt niet in een paar apsecten van het Zelf te laten vallen ten gunste van anderen. Het betekent gewoon je focus uitbreiden; je neemt afstand van bijna exclusieve betrokkenheid bij één aspect, in ruil voor ware liefde en waardering voor alle aspecten.