Als de hel niet bestaat, maar toch ervaar ik de hel, wat maakt het dan nog uit?

Vele mensen hebben hun leven lang geloofd dat de Hel bestaat, dat God zal oordelen, dat Hij het 'kaf van het koren' zal scheiden, de 'bokken van de schapen', en dat zij vast en zeker naar de Hel zullen gaan om wat zij God misdaan hebben, dan gaan ze toch naar de Hel. Dan branden zij eeuwig in vlammen van de vervloeking!
Maar nu weten we dat de Hel niet bestaat. Dat wij onze eigen werkelijkheden creëren, en dat we de kracht en de macht hebben om elke werkelijkheid te scheppen gewoon, door er aan te denken. Dan kunnen en zullen hellevuur en vervloeking bestaan voor degenen die erin geloven!
Als de Hel jouw ervaring van de werkeljkheid is, zou er geen verschil zijn als je voor altijd in die door jou geschapen werkelijkheid zou blijven. Maar zo'n werkelijkheid zul je niet voor de eeuwigheid scheppen.
Sommigen zullen de Hel ervaren niet langer dan wat wij een 'nanoseconde' noemen. Daardoor zul je nooit de Hel beleven, zelfs als je daarvoor 'bewust' kiest. En zelfs in dat geval zul je 'gelukkig' mee zijn om zich 'ellendig' te voelen. Dus je blijft ervaren tot je er niet meer voor kiest. De meesten van ons zullen zich ervan afkeren op het moment, dat ze het beginnen te ervaren en iets anders wensen te creëren dan hun 'eigen' Hel.

Nogmaals je bent niet tot de Hel veroordeeld! Je wordt niet voor altijd daar naartoe verbannen. Het enige wat vereist is om uit de Hel - uit het niet-weten - te geraken, is weer te weten! Te weten door je kennis en begrip te veranderen over de Hel, over je eigen leven, en over je relatie met God!