Uit de gedachten, dat alle menselijk wezen geboren zijn met een erfzonde - slecht van aard zijn - vloeit hieruit voort, dat het de 'sterkste' is die overleeft. Deze tweede culturele mythe houdt in, dat sommigen sterk zijn en anderen zwak, en dat je om te overleven bij de sterksten moet horen. Je zult vermoedelijk alles doen om je medemens te helpen, maar als en zodra het op je eigen overleving aankomt, zorg je eerst voor jezelf.

Desnoods laat je anderen sterven. Je gaat zelfs nog verder dan dat. Als je denkt, dat dat nodig is voor jouw overleving, zul je anderen doden - die als de 'zwaktsten' worden gezien - en zo lijk jij de 'sterkste'.

Sommigen mensen noemen dit basale of het overlevingsinstinct. Maar overleving is niet onze 'basale instinct', maar eerder billijkheid, eenheid en liefde. Dat is het basale instinct van ieder gevoelig wezen op deze Aarde. Dat zit in het geheugen van onze cellen. Het zit in ons DNA-systeem [Divine Natarul Awareness of Goddelijk Natuurlijk Bewustzijn] opgenomen. 'Overleving' kan je 'basale instinct' niet zijn, en dus ben je kennelijk niet 'slecht' van aard en word je niet in zonde geboren. Het is je instinct en je aard om de essentie van |Wie-je-bent| te weerspiegelen, en dat is billijkheid, eenheid en liefde.

Het basale instinct van alle levende wezens is om uniciteit uit te drukken, niet gelijkheid! Het is niet alleen onmogelijk om een maatschappij te creëren waarin twee wezens echt gelijk zijn, maar het is ook onwenselijk! Maatschappelijke mechanismen die erop gericht zijn gelijkheid te bereiken - economische, politieke en sociale gelijkheid - werken het grootste en hoogste doel van iedere ziel eerder tegen dan dat ze het bevorderen; dat is dat ieder wezen de mogelijkheid zal hebben om zijn grootste wens waar te maken, om zichzelf waarlijk te herscheppen. Hier is gelijkheid van kansen voor nodig, geen feitelijke gelijkheid!