De 'eerste culturele mythe' is, dat menselijke wezens - jij en ik - in de grond slecht zijn. Dat is de mythe van de Oerzonde.

De mythe houdt in, dat wij niet alleen slecht van aard zijn, maar zelfs dat wij zó worden geboren. Deze oerzonde zou een direct gevolg zijn van de zondeval van Adam. Je weet, dat Adam en Eva van de verboden vrucht aten - deelden in de kennis van 'Goed en Kwaad' - en veroordeelden aldus al hun nageslacht tot de scheiding van God vanaf de geboorte. Wij worden allen geboren met de 'Oerzonde', drukkend op onze ziel.

Iedereen deelt in deze schuld. En daarom is ons - zo zou je kunnen redeneren - ons de Vrije Wil gegeven om vast te stellen of wij hetzelfde zullen doen als Adam en Eva. Dat wil zeggen ongehoorzaam aan God zijn, of dat wij onze natuurlijke aangeboren neiging het 'slechte' te doen, kunnen overwinnen en in plaats daarvan - ondanks de verleidingen van de wereld zoals geld, seks en macht - goed zullen doen. En als wij 'slechte' dingen toch deden, dan werden wij verbannen naar de Hel of het Vagevuur.
Maar wát als de zondeval van Adam eigenlijk zijn verheffing en de grootste, op zichzelf staande gebeurtenis in de geschiedenis van de mens was. Ja, wat dan? Als de Oerzonde nu eens een Oerzegen van God was, want zonder deze gebeurtenis, zonder de kennis van 'Goed en Kwaad', zouden wij niet eens weten dat deze twee mogelijkheden bestonden.
Inderdaad, voor de zogenaamde 'Val van Adam' bestonden ze ook niet. Er bestond geen 'kwaad'. Iedereen en alles bestond in een staat van constante perfectie. Het was letterlijk het Paradijs.

God heeft niet alleen het fysieke universum geschapen, maar eveneens het metafysische universum. Dat deel dat God schiep uit Eigen Wil wat wij de schepping van de dualiteit noemen. Naar deze schepping van de dualiteit tussen liefde en haar tegengestelde, verwijzen mensen als ze spreken over de geboorte van het kwaad, de zondeval van Adam, de opstand van Lucifer, enzovoort. In de mythologie wordt Eva afgeschilderd als het Kwaad, de verleidster die van de appel at, van de kennis van goed en kwaad, en Adam ertoe overhaalde hetzelfde te doen.
Sinds mensenheugenis wordt dit verhaal gebruikt om de vrouw als de ondergang van de man af te schilderen, hetgeen geresulteerd heeft in allerlei verwrongen realiteiten, seksuele voorstellingen en verwarringen. Seks is slecht, geld is verwerpelijk, macht is verkeerd, rijkdom is fout, hoeveel en wat je ook bezit.
Maar een vraag van de onderzoekende geest: 'Indien God wil dat ik op een bepaalde manier ben, waarom heeft Zij mij dan niet al direct zo geschapen? Waarom moet ik eerst worstelen met mijn eigen identiteit om me dan pas te ontwikkelen tot de persoon die God wil dat ik ben?'.

De godsdienstijveraars willen je laten geloven, dat God je als Zijn mindere heeft geschapen. En dat je een natuurlijke neiging - aanleg - hebt om te zondigen. Jou wordt geleerd dat je in zonde bent geboren, dat je in zonde zult sterven en dat zondigen je natuur is. Er zijn zelfs religies die stellen dat je hier niets aan kunt veranderen. Al je daden zijn irrelevant en betekenisloos. Het is arrogant te denken, dat je door bepaalde daden 'naar de hemel gaat'. Er is maar één weg naar de hemel (verlossing) en dat is niet door wat wij zelf ondernemen, maar door de gratie die God ons heeft verleent door de aanvaarding van Zijn Zoon als onze Bemiddelaar. Zodra dit gebeurd is, zijn wij 'gered'! Tot dit gebeurd is, heeft niets dat wij doen enig effect of enig invloed: het leven dat je leidt of de keuzes die je maakt niet; niets dat je uit eigen wil onderneemt om jezelf te verbeteren of jezelf waardig te maken. Je bent onmachtig om je waardig te maken, omdat wij ingeworteld onwaardig zijn. Zo zijn wij geschapen, zo is de gedachtegang van de godsdienstijveraars. Waarom?
Alleen God zou dat weten. Misschien heeft God wel een foutje gemaakt. Misschien kreeg Hij de dingen niet goed voor elkaar. Misschien ......... volgens deze leer zou God intrinsiek onvolmaakte wezens hebben geschapen, vervolgens van hen verlangde dat ze volmaakt zouden zijn en hen anders zou verdoemen. Volgens onze beweringen zou God duizenden jaren verder in de ervaring van de wereld, minder streng geworden zijn. Vanaf dat moment hoefden wij niet noodzakelijkerwijs goed te zijn; wij hoefden ons alleen maar slecht te voelen wanneer wij niet braaf waren en moesten als onze verlosser het enige Wezen - Jezus - aanvaarden dat altijd goed was, aldus Gods Honger naar volmaaktheid bevredigend.
Wij zeggen, dat Gods Zoon het enige volmaakte Wezen, ons heeft gered van onze eigen onvolmaaktheid, de onvolmaaktheid die God ons heeft gegeven. Met andere woorden, Gods Zoon heeft ons gered van wat Zijn Vader heeft aangericht. Dit is hoe wij - althans velen - zeggen, dat God het leven in elkaar heeft gezet.

'Wanneer een mythe tot waarheid wordt, spreek je van een georganiseerde religie'.

Het voorgaande thema gaat niet over de conservatieve christendom, maar het gaat hier om de hele Natuur van God en Gods relatie tot de mensheid. En juist dit is Gods grote Belofte; een relatie zónder verplichtingen, want God heeft je alle vrijheid gegeven om je leven in te richten zoals jij dat wenst. Je hebt alle kansen. Een relatie is geschapen als het volmaakte gereedschap voor het werk van je ziel.

Mogelijkheid, niet verplichting, is de hoeksteen van religie; de basis van alle spiritualtiet. Zolang je het anders ziet, mis je de pointe.