Sommige mensen gaan ervan uit, dat met de dood het lichaam én geest komen te vervallen. Lichaam en geest komen echter niet te vervallen! Het lichaam verandert van vorm, laat zijn meest compacte deel - het fysieke lichaam - achter, maar bewaart altijd zijn uiterlijk voorkomen. Het lichaam ondergaat dus een vormverandering; de energie van het lichaam - zal met zijn uiterlijke verschijningsvorm - meereizen naar het Hiernamaals. De kennis én de ervaringen van alle cellen zullen bewaard blijven en overgedragen worden aan het Hiernamaals! De geest (niet te verwarren met het brein) gaat ook met jou mee, zich aansluitend bij de ziel en het lichaam om uiteindelijk als één energiemassa met drie dimensies of facetten te verschijnen in het Hiernamaals. De ziel, de geest en het lichaam worden getransformeerd tot één 'energieklont'. Je bent dus een 'vorm-veranderaar', maar dan zowel op de 'heenreis' als op de 'terugreis'. 

Dus als de ziel geen nut meer heeft om in een bepaalde vorm door te gaan, dan verandert de ziel van vorm - bewust, vrijwillig en vol vreugde - en gaat ze verder op de Kosmische rad!

Eigenlijk ga je dus helemaal niet 'dood', maar je komt gewoon in het Bewustzijn van de Macrokosmos terecht daar waar geen 'tijd' en 'ruimte'', geen nu en dan, vroeger of later bestaat. Sterven is terugkeren naar het Bewustzijn van de Macrorealiteit. De macrorealiteit is niet meer dan een microrealiteit, die weer een klein deel is van een nog veel grotere realiteit. De dood is voor de ziel dan ook een glorieus moment, een prachtig ervaring. Nu kan de ziel naar haar natuurlijke, oorspronkelijke vorm terugkeren, naar haar normale toestand. Daar waar een ongelooflijke lichtheid is; een toestand van volkomen vrijheid, onbeperktheid. Er is een Bewustzijn van Eénheid die tegelijk zegenrijk en subliem is. Het is onmogelijk voor de ziel om spijt te voelen over die verandering; het 'dood-gaan'. Het is een terugkeer naar Huis!
Dus het allereerste wat we goed moeten beseffen, is dat we eigenlijk nooit helemaal dood gaan, maar dat je terecht komt in het Bewustzijn van de Macrokosmos waar alléén Liefde heerst. De dood is dus een gelukkige ervaring voor de ziel die dat wenst.

De dood willen begrijpen, is het leven willen begrijpen. Het leven kan zich niet aan je openbaren zolang je de dood niet begrijpt. Je moet hem niet alleen begrijpen. Je moet ervan (gaan) houden, net zoals je van het leven houdt.
De zin en het doel van je leven is om te besluiten |Wie-jij-werkelijk-bent|. Dat doe je iedere dag. In elke daad, in elke gedachte, in elk woord. Dat is wat je aan het doen bent; je bent aan het scheppen, aan het creëren en wel iedere dag. Jij creëert op die manier - door te scheppen - je eigen (dagelijkse) realiteit. De zin van jouw leven is om dan ook jezelf te ervaren als het AL; het Hoge(re) Bewustzijn die jij gestalte probeert te geven in ieder leven hier op Aarde. Echter, we zijn door te ervaren - nog steeds - in ontwikkeling. Dat is wat het leven ons biedt; ontwikkeling, een nieuw evolutieproces tijdens iedere 'terugkomst'. We zijn dus aan het   ...... worden. Wij - de zielen - zijn op reis om uiteindelijk een 'god-in-wording' te worden tijdens iedere 'terugkomst'. Dit is wat onze levenscycli inhoudt!