Bericht
  • EU e-Privacy Richtlijnen

    Wij maken gebruik van cookies, om onze website te verbeteren, en om het verkeer op de website te analyseren. Door op akkoord te klikken, geef je toestemming voor het plaatsen van alle cookies zoals omschreven in onze privacyverklaring. Ga voor meer informatie naar Privacy pagina.

    Bekijk Privacy Richtlijnen

 

1. Inleiding

Als je vandaag de dag een kind naar buiten stuurt, heeft het geen idee wat het met zichzelf aan moet. Kinderen brengen uren achter beeldschermen door, variërend van televisie, computer en videospelletjes  tot de bioscoop.  Ze worden letterlijk van het ware leven - het leven zelf – afgeschermd. Dit afschermingsproces verwijdert hen van de realiteit en plaatst hen in een fantasiewereld. Dat zou helemaal niet erg zijn als het hun eigen fantasiewereld was, gebaseerd op wat wij hun hebben bijgebracht, maar dat is dus niet zo! Het is de wereld die bestaat in de verbeelding van de televisieproducenten en de ontwerpers van de computerprogramma’s , videogames en films  en van wat zij hun leren.

Maar wij willen niet dat onze kinderen rondzwemmen in deze poel van verderf! Waar zijn de instrumenten van de volwassenen waarmee ze hun kinderen de gave van hun eigen verbeelding kunnen teruggeven?

Als je aan alle ouders - opvoeders – dan ook de vraag  stelt: “Wat zou je het allerliefste voor je kinderen wensen?”, dan schijnt het zo te zijn dat de ouders het niet belangrijk te vinden dat hun kinderen rijk en beroemd worden of dat ze een leven zonder problemen krijgen. Nee, de grootste prioriteit van het leven is, van het leven zelf te kunnen genieten. Dat zou het allermooiste zijn wat wij ouderen onze toekomstige kinderen zouden moeten leren en toewensen.

Maar het feit is, dat de meesten van ons niet weten hoe we kinderen moeten helpen van het leven te leren genieten, omdat we dat eenvoudige geheim zelf niet hebben geleerd! We kunnen anderen niet leren wat we zelf niet weten! Met als gevolg, dat wij maar doorgaan in dezelfde vicieuze cirkel die aan ons is doorgegeven en onze eigen kinderen worden het slachtoffer van onze ouderlijke onwetendheid. We denken vaak dat we het weten wat iemand tot een succes maakt en we dwingen onze jonge mensen om te worden wat wij – ouders , maar ook de religieuze leiders - denken dat ze horen te worden.  Eén grote misvatting.
Misschien moet je huilen om wat je je kinderen in het verleden hebt aangedaan, maar huil alstublieft niet om wat je in de toekomst voor hen kunt doen! Want ……. de toekomst is fantastisch en blijft een ware uitdaging voor ieder kind dat zich spiritueel wil of gaat ontwikkelen!

Leren hoe je van het leven genieten moet, wordt dan een levenshouding!

2. Wat zou je het allerliefst voor je kinderen wensen?

‘Ik zou graag willen dat mijn kinderen altijd van het leven konden genieten’

Als vader/ moeder zijnde heb ik me vaak zelf de vraag gesteld wat ik hen werkelijk toewenste. ‘Ik zou willen dat mijn kinderen gelukkig werden en geen complexen kregen; dat ze als mens geslaagd en belangrijk voelden, ongeacht wat voor werk ze doen; dat ze niet depressief, neurotisch of ernstig ziek zou worden; dat ze een sterk gevoel van innerlijke rust zouden krijgen die hen door moeilijke tijden zou kunnen loodsen en dat ze hun eigen leven kunnen bepalen en dat ze vrij zijn in het maken van hun eigen keuzen. Maar, dat ze zich vooral zichzelf liefhebben, dat ze oprechte liefde voelen voor hun eigen kinderen en hun partner’.

Maar wat gaat er mis tussen wat we echt voor onze kinderen willen en de realiteit die we elke dag zien? Waarom slikken kinderen zo vroeg al medicijnen – tranquilizers – om de dag door te komen? Waarom neemt het zelfmoorden toe, vooral bij jonde mensen? Waarom is haat gewoner geworden, dan liefde? Waarom leven er zoveel mensen in angst? Waarom worden zoveel kinderen drugsverslaafden, misdadigers, aanhangers van sekten, of zijn op zijn best onbeleefd en onbeschoft tegen vreemden of anderen?
Dit zijn een paar typische opmerkingen en vragen die sterk overeenkomen met de gedachten van ontelbare ouders.

Het meest opmerkelijk is wel, dat ouders het niet belangrijk vinden dat hun kinderen rijk en beroemd worden of dat ze een leven zonder problemen krijgen. Ouders lijken realistisch in hun doeleinden voor hun kinderen te zijn. Ze weten dat materiële zaken geen geluk brengen en ze willen hun kinderen er voor behoeden dat ze deze dingen gaan najagen om toch via materiële dingen tot geluk te komen.
We hebben als oudere allemaal veel te veel verhalen gehoord van ‘geslaagde mensen’, die verslaafd zijn aan kalmerende middelen, die regelmatig een psychiater – een zielenknijper – moet bezoeken, die een depressie als ‘iets normaals’ zien. Neen, het lijkt wel of de huidige generatie die ongewenste bijverschijnselen van succes beu zijn geworden. Wij – de oudere generatie - zouden dan ook graag willen dat onze kinderen een soort sereniteit en geluk ontwikkelen die hen zelfs door de moeilijkste tijden heen zal helpen.

Maar helaas een feit is, dat de meeste opvoeders van ons niet eens weten hoe ze kinderen moeten helpen van het leven te leren genieten, omdat we dat eenvoudige geheim zelf niet hebben geleerd. We kunnen anderen niet leren wat ze zelf niet weten! We gaan maar door in dezelfde vicieuze cirkel die aan ons is doorgegeven. Onze eigen kinderen worden het slachtoffer van onze ouderlijke onwetendheid. We denken vaak dát we – opvoeders en religieuze leiders - het weten wat iemand tot een succes maakt en dwingen daarom vaak onze kinderen te worden wat wij denken dat ze horen te worden! Wij kijken naar onze eigen fouten en zweren die bij onze kinderen niet te herhalen en toch maken we weer dezelfde fout. Wij blijven maar herhalen – generatie op generatie – wat wij denken dat goed is voor die ander! Maar wat wij tot nu toe niet willen aanvaarden, is dat alles verandert! Niets blijft gelijk!

3. Nieuwe generatie kinderen

Er is een heel nieuwe generatie kinderen die veel verder lijkt te zijn ontwikkeld, dan de vorige generatie. Kinderen die met speciale gaven geboren zijn en bij de gewone man overkomt als een  spiritueel hoogontwikkelde energiewezen; een eigenzinnige wijsneus! Het zijn vaak energiewezens met een hoge dosis zuivere ‘lichtuitstraling’; een kind dat veel ‘goddelijk licht’ (=liefde) uitzendt naar zijn of haar directe omgeving. Een kind, dat een bijzonder groot en krachtig elektromagnetische energieveld of aura om zijn of haar fysieke lichaam draagt! Een aura-veld dat van oorsprong in balans is, maar door haar omgeving in onbalans (school, familie, buren, vrienden) wordt gebracht. Hierbij valt te denken aan elektro-smog: aardstraling, wateraders e.d.,  elektrische apparatuur, TV’ s, computers, laptops, zendmasten, e.d., maar ook het voelen van allerlei spanningen, het ‘oppikken van ziektebeelden’ en geestverschijningen (obsessieve energievormen) uit hun directe omgeving.

Het lijkt vaak net of kinderen van deze tijd meer blijk geven van ADD (attention deficit order), ADHD (attention deficit hyperactivity disorder) of aan autisme verwante (gedrags-)stoornissen. En in een aantal gevallen is deze diagnose ook zeker terecht. Maar voor mijn gevoel zijn ADHD-kinderen – zij die écht ADHD hebben – al van nature ontzettend druk.
Natuurlijk kun je het ADHD-probleem niet simpel wegzetten met de opmerking  ‘het is slechts een aandachtsprobleem’. Neen, er is ongetwijfeld veel meer aan de hand met deze kinderen. Maar om de reguliere geneeswetenschap - de psychologie en de psychiatrie - het toch gemakkelijk(er) te maken, wordt er op het kind simpelweg maar een label – een sticker – geplakt en dus in een ‘hokje’ geplaatst! Kinderen met ADHD-problemen hebben bijvoorbeeld moeite met sociale signalen op te vangen, zijn onhandig, vallen vaker flauw, willen alles tegelijk doen, zijn vergeetachtig, zijn vaak dingen kwijt, opdringerig, drift- en huilbuien, snel ruziemakend en hyperactief. Kinderen met ADD zijn opvallend stil, dromerig en passief. Er is dan juist geen sprake van hyperactiviteit.

Als je met een druk, weerbarstig of juist te stil en dromerig kind bij de dokter of de psycholoog aanklopt, dan word al snel de diagnose ADD of ADHD gesteld. Veel jonge kinderen krijgen medicijnen van de psychiater voorgeschreven (Ritalin, e.d.) waardoor ADHD-verschijnselen ogenschijnlijk verholpen worden. Dit helpt in een aantal gevallen goed. Deze medicijnen nemen echter de oorzaak niet weg, wel de symptomen!
Maar de ware oorzaak zal zeer waarschijnlijk liggen in één van de kenmerkende feiten, dat deze kinderen niet goed geaard zijn. Mede door een incomplete, onvolledige, en instabiel aura-energieveld en een deficiënt en/of excessief chakra-systeem wordt het ongewenste gedragsprobleem nog eens extra versterkt.  Echter, hierover – de werking van het chakra- en aurasysteem - is bij de reguliere geneeswijzen niets bekend en wordt zeker niet geaccepteerd als een ‘wetenschap’!

4. Scholen

Scholen spelen daarom een zeer belangrijke rol in het ontwikkelingsproces van het kind, omdat scholen enigszins ‘losstaan’ van de vooroordelen – de (spirituele) overtuigingen - van de ouders. Omdat de scholen afstand houden van de vooronderstellingen van ouders is het mogelijk en meer dan zinvol om de nieuwe generatie-jongeren in kennis te brengen van een nieuwe inzicht, te weten verandering en vernieuwing van het zelf (de innerlijke wereld) door te leren luisteren naar het innerlijke Zelf; de ziel of het hogere Zelf. Let wel, het gaat hier dus niet om de geest, het verstand of het bewustzijn!

De huidige ‘opvoeders’ zijn overladen met bestaande overtuigingen en misvattingen over het leven, die – zonder dat zij het zelf beseffen – ‘automatisch’ worden overgeheveld naar hun kinderen; van generatie op generatie. Dit gaat nu al duizenden jaren zo door en helaas de geschiedenis blijft zich maar herhalen. Het wordt nu eens hoog tijd om die oneindige cyclus van overtuigingen en misvattingen over het leven te doorbreken……… als we het voortbestaan van de wereld zelf in de hand willen houden.
Maar helaas wij zijn sterk geneigd onze oude overtuigingen vast te willen houden, omdat wij die overtuigingen niet tekort willen doen door ze compleet te verwerpen. Vaak denken we dat er geen andere keuzemogelijkheden zijn: totale verwerping of een totale aanvaarding van het oude. Toch is dat niet de enige keus die je hebt. Want, het is niet de bedoeling dat je de ‘oude’ overtuigingen compleet en wel direct verwerpt of het totaal vernietigd. Het is veel belangrijker ze te transcenderen; te boven gaan.
Je nieuwe, grotere geloofssysteem over het onderrichten of opvoeden van kinderen zal ongetwijfeld iets van het oude behouden; en wel dat deel van het oude geloofssysteem waar jij in je ervaring nog steeds baat bij hebt. Het gaat dus om een combinatie van oud en nieuw, niet om een verwerping van het oude van top tot teen.

Je kunt als opvoeder bijvoorbeeld het oude eens doorlichten en dan nagaan welke delen van het oude niet langer opgaan. Je kunt het oude uitbreiden, zodat bepaalde delen van dat oude beter gaan werken. Je kunt dingen aan het oude toevoegen en sommige delen van je geloofssysteem vernieuwen. De transcendentie van heersende overtuigingen houdt geen totale verwerping ervan in. Neen, je voegt er gewoon iets aan toe.
Je kunt natuurlijk het ‘oude’ educatieve onderwijssysteem vervangen voor een nieuw systeem; de creatieve educatie-methode. Een onderwijssysteem waar de jonge kinderen worden getoond |Wie-ze-werkelijk-Zijn|. Waar ze leren om te gaan met het zich openstellen voor de schepper binnenin. Ze worden teruggeleid naar hun innerlijke wijsheid; leren vertrouwen op hun innerlijk gevoel. Zuivere emoties zijn de taal van de ziel, want de ziel spreekt via het gevoel tot je!

‘Onderwijzen wordt dán anderen eraan herinneren dat ze het net zo goed weten als jij’. Dat is het vernieuwend, toekomstige Creatieve Educatieve-programma!

5. Een verhelderende kijk op ‘Nieuwetijdskinderen’

Waarom aandacht voor het onderwerp spiritueel sensitieve mens; hoog gevoeligheid of hoogontwikkelde wezens? Waarom niet aandacht voor wereldwijde veranderingen van onze politieke en economische systemen? Waarom een
relatie leggen tussen de toekomst en onze kinderen?

De term ‘Nieuwetijdskinderen’ zou er op kunnen wijzen, dat het om een verschijnsel gaat dat vrij nieuw is. Niet is minder waar, want er zijn altijd al nieuwetijdskinderen – spiritueel hoogontwikkelde wezens [HOW’s] (denk aan Confucius, Lao-Tse, Boeddha, Mohammed, Mozes, Krishnamurti, de Dalai Lama, Sai Baba, Jezus en vele anderen) – hier op aarde geweest. 

Maar tientallen jaren geleden (circa 1970) werd het verschijnsel ‘hoog-sensitief’ voor het eerst beschreven en ontdekt door Nancy Ann Tappe. Mede door haar toedoen en vele anderen [Doreen Virtue, dr. Elaine Aron, Carl Jung etc.] is het begrip indigo-, sterren-, bloemen-, kristal- en nieuwetijdskinderen wereldwijd bekend geworden. Nadien heeft ook de media - de ontelbare herschrijvers, de kopiïsten of betweters (paragnosten en mediums) - zich massaal op dit vernieuwend onderwerp gestort. Maar het zijn niet anders dan ‘herkauwers’, die na-apen wat anderen reeds eerder hebben bedacht of geschreven hebben. Geen vernieuwende, verhelderende ‘verklaringen’. Neen, integendeel …….. steeds maar weer het ‘oude’ oprakelen of soms alleen maar in een nieuw omhulsel gieten.

Het begrip nieuwetijdskinderen is niets anders dan kinderen ‘labellen’ of opzadelen met een para- of evolutionaire psychologische gedachteconstructie, die kant nog wal raakt. ‘Het zijn kinderen ………. die nooit geïncarneerd zijn, geen karma meer hebben, en hun hoog-sensitieve eigenschappen en karaktereigenschappen zijn aangeboren en genetisch bepaald, aldus….’ ‘Het zijn kinderen met een bijzondere opdracht; een opdracht om de wereld te redden, aldus’……….. waardoor ik nu sterk geneigd ben om te concluderen dat deze kinderen ‘onfeilbaar’ zouden zijn. Maar helaas is dat niet zo, omdat ook zij dienen hun Levenspad (opnieuw) te bewandelen.
Helaas (?) voor vele onwetende parapsychologen, paragnosten en mediums wordt ook dit keer weer een grote onwaarheid – wat heeft geleid tot ongekende misvattingen en overtuigingen over de ware betekenis van het leven en over God – ontrafeld.

De geschiedenis blijft zich opnieuw maar herhalen met als gevolg dat we bijvoorbeeld nog steeds blijven hangen in een onderwijssysteemeen opvoedproces – dat alleen maar gebaseerd is op ‘feitenkennis’. Niet op wat wij ‘innerlijk voelen’. Het (innerlijk) gevoelsleven wordt volledig in het huidige onderwijssysteem buitengesloten en/ of zelfs ‘vernietigd’. ‘Hoe voel jij je nu?’ (het affectieve domein van het innerlijke Zelf) ………. is een onderwerp dat nergens voorkomt op het lesrooster of dat het überhaupt bespreekbaar is. Ik ben eerder geneigd om te zeggen dat dit onderwerp ‘Hoe voel jij je?’ taboe is; te softie is! Maar realiseer je dat hoog-sensitieve of hoogontwikkelde  kinderen met een verhoogde gevoeligheid of een verhoogd bewustzijnsgevoel – ‘ik-weet-wie-ik-ben’ - dát nu juist wel wensen te ervaren. Het zijn juist kinderen met een verhoogd spiritueel bewustzijnsniveau, een spirituele wijsheid van ongekende hoogte, die smeken om een vernieuwend onderwijssysteem. Een onderwijssysteem – het Creatieve-Educatieve onderwijsprogramma – dat zich richt op terug(be-ge)leiden naar hun eigen innerlijke wijsheid en waar ze worden aangemoedigd om zelf hun eigen meest innerlijke waarheid vorm te geven. Niet steeds maar weer die oude, onvolledige overtuigingen van die anderen blijven herhalen en kopiëren! Ze moeten kunnen leren en geloven in zichzelf als de Bron van hun ervaringen en als autoriteit van hun leven. En …waar het ook om gaat, is dat ze zich openstellen voor de Schepper binnenin; dan ze getoond worden |wie-ze-werkelijk-Zijn|!

6. De hoog-sensitieve persoon [HSP] of mens versus de hoogontwikkelde mens [HOW]

De nieuwetijdskinderen worden ook wel omschreven als ‘Indigokinderen’, ‘Kristalkinderen’, ‘Regenboogkinderen’, ‘Bloemenkinderen’, ‘Hoog-sensitieve kinderen’ [HSP] en ‘Sterrenkinderen’.

Het wezenlijke rondom deze creatieve benamingen is voor mijn gevoel ‘sterk uit haar verband’ gerukt! Vandaar, dat ik het liefst de ‘oude’ benaming(en) in een nieuw jasje wil steken. Het nieuw te introduceren woord of begrip wordt dan: ‘De onbegrensde mens, het innerlijk gerichte kind of het (spiritueel) hoogontwikkeld (energie)wezen! De HOW’ s  

Stop daarmee! Het zijn niets anders dan kinderen die perfect in een door ons nieuw te creëren spiritueel wereldmodel passen! ‘Wij allen zijn aan het veranderen, maar de wereld, het universum ook!’ Niets blijft gelijk!’

‘Nieuwetijdskinderen zijn in toenemende mate heldervoelend, empathisch en telepatisch; het zijn vredestichters, idealisten, en dragen een hoge dosis van  eigenzinnigheid en rebelse eigenschappen in zich. Mede vanwege hun intuïtieve bewustzijn - hun intuïtieve vermogens – zijn ze in staat om meer van de onzichtbare wereld op te pikken, waardoor ze door de buitenwereld vaak betiteld worden als overgevoelige, prikkelbare wezens’, aldus ………..[Bron: ‘Omgaan met (nieuwetijds) kinderen’,  Pamela Kribbe]
Maar in de oneindige reeks van omschrijvingen en het opnoemen van ontelbare karaktereigenschappen en/ of kenmerken van hoog-gevoelig wezens wordt nergens – in géén enkele literatuur - vermeld over de innerlijke relatie tussen ziel, geest en lichaam.  Dit Oh zo belangrijke thema wordt nergens aangeroerd, omdat men vermoedelijk de relatie tussen de mens (het drieledig wezen) en zijn bestaan niet of nooit goed heeft begrepen. De psychiatrie en vele mediums en paragnosten kennen en begrijpen de ware relatie tussen de ziel en de geest niet eens! Laat staan wie dan wel!

‘Wij zijn hier op aarde om te evolueren’ ’Om te ontwikkelen in ons innerlijk spiritueel groeiproces!’ En evolueren, het zich verder ontwikkelen van de ziel [niet van de geest en het lichaam] is zonder reïncarnatie niet mogelijk! Zonder reïncarnatie - zonder het vermogen opnieuw een lichamelijke vorm aan te nemen – zou de ziel alles wat zij wil bereiken in één leven moeten zien te bereiken en dat is miljarden malen korter dan een tik van de kosmische klok. En ……dat is simpel gezegd het allergrootste geheim van het leven; het Zijn door te Ervaren.

Het gaat dus om het bewuste herinnerings- en het ervaringsproces van ziel en geest! En, juist dat verschil in het bewuste herinnerings- en ervaringsproces maakt het verschil tussen mensen onderling; tussen hoog-sensitieve kinderen en hoogontwikkelde kinderen én de minder ontwikkelde mens! Want niet iedereen is zich daadwerkelijk bewust van |Wie-hij of zij-Is|. Niet iedereen beseft bijvoorbeeld, dat zuivere innerlijke gevoelens de taal van de ziel is die tot je spreekt. Hoogontwikkelde wezens [HOW’s] zijn dan ook ‘open’ kinderen die blijk hebben gegeven van een innerlijke, spirituele wijsheid; de wijsheid van de ziel en niet van de geest.  Het zijn kinderen met een verhoogd (spiritueel) bewustzijnsniveau, en juist die verhoogde gevoeligheid of dat verhoogde bewustzijnsgevoel – ‘ik-weet-wie-ik-ben’ - komt voort vanuit het innerlijke zelf; de ziel, het hoger bewustzijn of hogere-zelf. Dit in tegenstelling wat vele anderen durven te beweren en op die manier wordt er een volkomen verkeerd beeld van de mens geschapen; van kinderen en jongvolwassenen, van ….|Wie-ben-Ik|, van hoog-sensitieve kinderen tot aan hoogontwikkelde kinderen; de HOW’s !

Helaas nog niet ieder menselijk wezen heeft zich reeds hoog op de spirituele ladders van evolutie begeven. Hoogontwikkelde kinderen of innerlijk gerichte kinderen zijn – hoe dan ook - kinderen die intens veel ervaren, voelen, zien en horen! Het zijn spiritueel hoogontwikkelde kinderen die ontelbare keren reeds zijn geïncarneerd en daardoor een (veel) hoger bewustzijnsniveau hebben ontwikkeld, dan menig ander kind die minder sensitief zijn of minder spiritueel zijn ontwikkeld!
De vraag is alleen op welke laddertrede zo’n hoogontwikkeld kind op ieder moment van haar spiritueel groeiproces staat! En ook dat kan onderling sterk verschillen!

Je bent hier om een individueel plan voor je eigen verlossing uit te werken!

Onthoud: géén kind is dus gelijk aan een ander; je kunt daarom kinderen niet ‘labbelen’, of zo maar in een (psychologisch)hokje plaatsen en dus op dezelfde manier ‘behandelen’ als alle andere kinderen of jongvolwassenen. Daarom ieder kind wenst, verlangt of heeft in wezen een unieke aanpak- of begeleidings- of opvoedingsmethode nodig, zeker in het onderwijssysteem!

7. Spiritueel hoogontwikkeld kind of mens

‘Het onbegrensde of innerlijk gerichte kind’

Het innerlijk gericht kind of wezen gaat voornamelijk af op innerlijke signalen. Signalen die vanuit het innerlijke zelf – de ziel – komen en negeert de signalen die van de geest – de buitenwereld - afkomen. Anders gezegd: het innerlijke gericht kind luistert naar wat van ‘binnenuit’ zijn hart komt.
Onbegrensde of innerlijk gerichte kinderen benaderen het leven coöperatief. Ze voelen niet dat ze met anderen moeten wedijveren en vergelijken zich zelden met anderen om zich te meten. Ze zijn innerlijk gericht en zien zichzelf als uniek in het universum en daarom vinden ze vergelijkingen volkomen onzin. Ze zoeken liever de waarheid dan zich bezig te houden met het zoeken naar goedkeuring of gelijk krijgen van die ander. Neen, ze weten dat ze het nooit iedereen naar de zin kunnen maken doordat ze beseffen – innerlijk weten – dat iedereen zijn eigen levenspad dient te volgen. En……… ze beseffen wel degelijk dat er duizenden wegen naar Rome leiden.
Zij bezien en ervaren het leven dan ook als een top-belevenis; ze kunnen genieten van alles! In hun  woordenboek bestaan de termen als mislukking niet, want zij weten vanuit hun innerlijke gevoel dat ervaringen gebaseerd zijn op overtuigingen. En …. dat overtuigingen gedragingen creëren!
Zij zien zichzelf niet als succesnummers of mislukkelingen; ze accepteren in plaats daarvan mislukkingen als een deel van het leer- of ervaringsproces en zijn daardoor bereid alles te proberen wat hen interesseert of uitdaagt. Het zijn geen conformisten; het zijn mensen die hun eigen creatieve verbeeldingskracht sterk ontwikkeld hebben. Ze kijken slechts ‘naar binnen’ om te besluiten hoe een bepaalde taak moeten worden aangepakt.

Een gezonde levensstijl is een onderdeel van hun innerlijke groeiproces; van hun innerlijk-zijn hier op aarde. Want zij weten terdege dat in een gezond lichaam een gezonde geest vertoefd. Niet omdat ze superieur aan anderen zijn, maar omdat ze innerlijk voelen dat het niet goed is dik te zijn, of in slechte conditie of voedsel te eten dat verkeerd is voor hun lichaam. Ze wijzen giftige substanties af net zoals een dier zich af zou wenden van een glas whisky, omdat het in hun ogen onnatuurlijk en dom is het eigen lichaam te vergiftigen.

Het meeste bijzondere kenmerk van een onbegrensd wezen of kind is,  dat zij onmogelijk lijden aan depressies of ongelukkig-zijn, omdat zij tegenover het leven een eigen unieke houding hebben. Ze kijken naar de positieve kanten waar anderen geneigd zijn alleen maar het negatieve te zien. Ze denken positief over hun kansen een karwei te klaren in plaats van het bij voorbaat onmogelijk te achten.
Kortom.  We hebben het over mensen die het heft van hun leven in eigen handen hebben en die de wonderbaarlijke gave bezitten om bijna altijd van het leven te kunnen genieten terwijl anderen ‘falen’!

De beste omschrijving van een onbegrensd kind is dan misschien iemand die weet hoe hij van het leven optimaal kan genieten, vooral wanneer de mensen om hem heen chaotisch, panisch en paniekerig worden. Een kind dat in alle denkbare omstandigheden en situaties zich ziet als een kind dat ervaringen opdoet. Niet als het lijdend voorwerp die hem ‘iets’ overkomt. Het is een kind dat luistert naar haar innerlijke gevoelens die voortkomen uit de ziel!
Wij moeten daarom kinderen toestaan  - wat hun geboorterecht is – als ‘grenzeloze of onbegrensde’ kinderen laten opgroeien tot grenzeloze volwassenen. Jonge kinderen hebben al deze kwaliteiten als een deel van hun natuurlijk erfenis. Te vaak verliezen ze deze natuurlijke kwaliteiten uit het oog als ze geluk en succes najagen; voorbij gaan aan hun innerlijke, zuivere gevoelens die afkomstig is van hun innerlijke zelf – de ziel!

Het voornaamste doel van ouderschap is dus kinderen leren hun eigen ouder te worden’

‘De wereld is je oefenboek, de bladzijden waarop je je sommen maakt. Het is niet de realiteit, ofschoon je er realiteit in kunt uitdrukken als je dat wenst. Je bent tevens vrij om nonsens te schrijven, of leugens, of de bladzijden te verscheuren. Het leven van iemand is wat zijn gedachten ervan maken. Iemand is wat hij of zij de hele dag denkt!’