Wat is bidden?

Wij brengen van bidden niet veel terecht, omdat wij niet weten wát wij bidden moeten. Bidden is veelal een persoonlijke zaak en een eenzaam gebeuren geworden, want er zijn geen anderen direct bij betrokken. Dat heeft een heilzaam effect. We worden niet gecontroleerd, zijn vrij, hoeven geen goede noch deftige woorden te gebruiken. Wat zich dan voltrekt, is een volledig geheim tussen God en de mens die bidt. De anderen hebben er niets mee te maken hoe je het doet, wat je doet, waar je het doet, de enige die telt is degene die ik in mijn gedachten heb en tot wie ik mij richt.
Maar veel mensen lijden vandaag de dag onder het feit, dat zijn niet meer kúnnen bidden. Ze twijfelen of God hun gebed nog wel hoort en na hun gebed in actie komt.

Misschien hebben we minder prettige ervaringen met het bidden. Zodra het woord als gebed valt, denken we onmiddellijk aan die pijnlijke ervaringen op de zondagsschool, zoals toen we een standje kregen omdat we één van de woorden van het 'Onze Vader' niet goed begrepen hadden of dat we het gebed maar zo snel mogelijk 'afraffelden'. Er werd verteld, dat het gebed - wanneer het echt is en doorleefd werd - een antwoord aan God is en dat Gods aanwezigheid het heelal doordringt. Maar wie als kind begreep dat?
De voornaamste reden waarom veel mensen het bidden moeilijk vinden en waarom sommigen het zinloos vinden, is gewoon het besef hebben van Gods aanwezigheid; Gods aanwezigheid in ALLES!
Misschien wordt het nu tijd om het gebed opnieuw te formuleren, zodat wij in staat zijn de bestaande beperkingen of oude gewoonten te doorbreken. Misschien betekent het gebed meer dan we tot nu toe dachten!

Helpt bidden wel?

Bidden is primair en van ouds zich tot God wenden met een (smeek)bede om hulp. 'Bidden is het leegmaken voor God, maar ook Jezus tot model en navolging nemen, zodat men probeert mee te lijden met anderen zoals Jezus dat doet', is een kerngedachte (de kerkelijke leer) van veel gelovigen. 'Vergeeft onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren, en leid ons niet in verzoeking maar verlos ons van den boze..........'
Toch ervaart de moderne mens, dat bidden steeds meer als een aanslag op hun zelfrespect. Het zijn altijd de oude vrouwtjes die we zien bidden in een lege kerk. Nooit zitten er oude mannetjes. Neen, bidden in de westerse beschaving is niet mannelijk (meer) en daarom bidden mannen niet.

De meeste mensen geloven in God, maar ze geloven gewoon niet in een God die in hen gelooft! Maar God gelooft in ons allemaal. God houdt meer van ons dan de meeste onder ons dat beseffen. Waarom dan niet de stoute schoenen aantrekken en dan toch maar weer contact zoeken met God; door bijvoorbeeld te bidden of te gaan mediteren. Probeer dan op z'n minst je 'open-te-stellen' voor het spirituele contact met God.

Bidden om vergeving?

Elke christen of jood die deelneemt aan een vorm van aanbidding, bidt om vergeving. Bijna zonder uitzondering bevatten kerkdiensten dan ook bekentenissen van zonde.
Elke dag dat een jood bijvoorbeeld bidt, vraagt hij of zij aan God 'Waarom?' in het besef dat alleen God het antwoord kent. Het is voor een jood een godslastering te denken dat hij of zij het weet, want alleen God weet het! Wij - de joden, de christenen, de moslims, de hindoes, etc. - krijgen in het gunstige geval een glimp van het mysterie te zien. Het ligt in de bedoelng dat je je overgeeft aan het leven zoals het zich dat ontvouwt, in het besef dat het een doel heeft, zelfs als jij dat niet kunt zien. Je moet als jood nooit een trotste houding hebben of de pretentie hebben dat je het weet. Je moet altijd zeggen: 'Wat ik ook lijk te weten, God weet meer dan ik. God is mijn leermeester. Hij legde me neer bij rustige wateren. Hij verkwikte mijn ziel'. Je moet als jood, dus een relatie hebben met God; en dat moet een respectvolle relatie zijn!

Veel christenen daarentegen denken dat Jezus Christus één en al oor voor hen is als ze bidden en dat ze daarom niet in gesprek hoeven te gaan met God. Ze denken dat ze voldoende hebben aan Christus en het wel zonder God afkunnen. Besef en realiseer je, dat je Christus niet nodig hebt om bij God te komen. Wij - christenen - leggen daarom veel te veel nadruk op het geloof in Jezus Christus en 'vergeten'............. God.
Maar is het dan niet zo als wij bidden en vragen om vergeving van onze zonde, dat Christus of de heilige Maria toenadering tot God zoekt.... voor ons? Als een 'afgezant of bemiddelaar' - Vertegenwoordiger, Heiland, Verlosser - van de mensheid optreedt?
Neen, Jezus Christus heeft ooit gezegd: 'Als ik voor jullie zonden gestorven zou zijn, valt er voor jullie niets meer te doen. Waarom zou je dan niet alleen ten hemel varen louter op kracht van je geloof in mij? Wel omdat, ondanks je geloof in mij, je niet gelukkig en tevreden bent. Jij hebt mij boven je zelf geplaatst waar ik jou niet kan bereiken. Haal me van mijn voetstuk, mijn broeder of zuster, en zet me neer aan jouw zijde. Ik ben jouw gelijke, absoluut en onvoorwaardelijk. Creëer geen afstand, maar sluit ons in de armen als je gelijke. Want............. je komt niet sneller thuis wanneer je in mij gelooft dan wanneer je in Boeddha gelooft. Maria had jouw moeder kunnen zijn. Ik had jouw zoon kunnen zijn'. [Paul Ferrini, 'Het wonder van liefde'].

Bidden om vergeving behelst dus een zekere berouw, en dit moet oprecht zijn. Spijt van begane 'zonden' is daarom een essentieel onderdeel van elk oprecht gebed om vergeving te kunnen ontvangen.
Maar de islam bijvoorbeeld kent de concepten van vergeving en verlossing van zonden helemaal niet; ieder mens blijft zelf altijd verantwoordelijk voor zijn eigen daden en moet de gevolgen daarvan dragen bij Gods Eindoordeel. Dat eindoordeel is afhankeljik van de eindbalans tussen zonden en goede daden.
Wordt het voor christenen dan ook niet eens tijd om te leren aanvaarden, dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen handelingen en daden in dit leven én dat je aanvaardt dat God je 'zonden' al heeft vergeven vóórdat je erom vraagt. Want indien zoiets als 'zonde' zou bestaan, dan is dat niets anders dan jezelf toestaan te worden wat je bent door de ervaringen van die ander!
Dit is de 'zonde' die je hebt begaan! Je wacht niet je eigen ervaring af, maar accepteert de ervaring van anderen als hèt (jouw) evangelie!

Smeekbede zinvol?

De meeste mensen spenderen het grootste deel van hun volwassen leven met het zoeken naar de juiste manier om God te aanbidden, te gehoorzamen en te dienen. Het reciteren van een eindeloos reeks van gebeden; lange ingewikkelde zinsconstructies, deftige woorden. Wie kent ze niet! Maar de ironie van dit alles is, dat God dergelijke aanbiddingen en vele lof-uitingen niet wenst. 'Uw naam worde geheiligd' (Allah de Volmaakte, Allah de Verhevene, etc.) en 'Vergeef onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren'.

God zegt heel duidelijk in de boeken van Neale Donald Walsch hierover het volgende: 'Ik heb geen behoefte aan jullie onderdaningheid én het is voor jullie niet noodzakelijk om Mij te dienen'. Want in ons aller diepste verlangen, dat als 't ware in ons DNA-bewustzijn [Divine Natural Awareness, het Goddelijke Natuurlijk Bewustzijn] is geprogrammeerd om God werkelijk te ontmoeten, strekt onze ziel zich ten alle tijden naar God uit; en dat geldt zowel voor gelovigen als ongelovigen. Een gebed is dan in de eerste plaats ook niet een smeekbede ('geef ons heden ons dagelijks brood'), maar het diepe innerlijke verlangen naar Hem die ons hart kan beroeren, die ons hart kan vullen met liefde, met Zijn Inspiratie, Zijn Geest!

Gebed niet verhoort?

Veel mensen zeggen, dat hun gebeden niet zijn verhoord. Geen enkel gebed of welk gebed dan ook is niet meer dan een uitgesproken verklaring van wat zo is - wordt niet verhoord. Ieder gebed - iedere gedachte, iedere verklaring, ieder gevoel - is creatief. Tot de hoogste waarop het hartgrondig als waarheid wordt beschouwd, zal het zichtbaar worden gemaakt in jouw werkelijkheid; in jouw leven.
Wanneer er wordt gezegd dat een gebed niet verhoord is, is in werkelijkheid de meest hartgrondig beleden gedachte - de gedachte achter de gedachte, de oorspronkelijke gedachte - werkzaam, geworden! Maar wat je moet weten - en hier zit het geheim - is dat altijd de gedachte achter de gedachte de overheersende gedachte is. Je zou het ook de ondersteunende gedachte of de allereerste oorspronkelijke gedachte kunnen noemen, die jij - zonder dat je het zelf beseft - koestert!
Als je dus bedelt en smeekt - hoewel je dag natuurlijk niet 'beleid' of opbiecht tegenover God -, lijkt de kans veel kleiner dan je zult ervaren wat je denkt te kiezen, aangezien de ondersteunende gedachte achter elke smeekbede is dat je nu niet bezit wat je verlangt. Die ondersteunende of achterliggende gedachte wordt dán jouw werkelijkheid.

De enige ondersteunende gedachte die deze gedachte teniet kan doen, is die in geloof aanvaarde gedachte dat God alles zal geven waarnaar gevraagd wordt, zonder mankeren. Sommige mensen bezitten zo'n geloof, maar het zijn er maar weining. Het bidden wordt dan een stuk gemakkelijker wanneer je - i.p.v. te moeten geloven dat God op elk verzoek ja zal antwoorden - intuïtief begrijpt dat het verzoek zelf niet noodzakelijk is. Het gebed is dan een dankzegging. Het is absoluut géén verzoek, maar een uitdrukking van dankbaarheid voor wat zo is!

Herfomulering van 'gebed'

'Je bidt voortdurend, want denken op zichzelf is al bidden'

We zullen 'gebed' nu eens gaan definiëren als het bewust worden van het bewustzijn van God; de aanwezigheid van God in ALLES! Ook in jou en mij.
Maar om te beginnen, wat wordt er bedoeld met het bewustzijn van God? Wel, hoe we God - de Ultieme Werkelijkheid, de Onbewogen Beweger, het |AL|, |Alles-Wat-Is| - ook willen definiëren, we zijn het er waarschijnlijk allemaal over eens dat Hij/ Zij - de Vader/ de Moeder - zich volledig bewust is van ons, van ons allemaal en te allen tijde. God - de Oneindige Zuivere Geest - laat zich niet misleiden door de wisselende, veranderende, grillige illusies die ons leven lijken te beheersen, maar is juist de Onveranderlijkheid die weet |wat| en |wie-wij-werkelijk-zijn|. En dit Hoogste Wezen vergeet ons nooit; geen moment verliest Hij/ Zij ons uit het oog! God is zich altijd bewust van ons. Maar ............. hoe worden wij ons bewust van dit goddelijke Bewustzijn?

Misschien kunnen we hier beter het woord 'communiceren' introduceren als vergelijkend beeldspraak. We kunnen niet communiceren met iemand tenzij we ons bewust zijn van hem of haar. God is zich altijd bewust van ons, en het kan zijn dat wij ons niet altijd bewust zijn van God, dat wij degenen zijn die de communicatie hebben verbroken. Het bewust worden van het bewustzijn van God is de daad - de actie - die wij verrichten door de stroom van informatie van de Oerbron - God, |Alles-Wat-Is| - en onszelf weer op gang te brengen. Het woord dat we kiezen om deze belevenis - deze 'contact-stroom' - te omschrijven is dan 'gebed'.

Waarom lijken sommige mensen Jezus Christus bijvoorbeeld beter met God te kunnen communiceren dan anderen?

Wel, omdat sommige mensen bereid zijn werkelijk te luisteren. Zij zijn bereid te horen, zij zijn bereid zich open te blijven stellen voor communicatie, zelfs wanneer het beangstigend, gek of zelfs gewoonweg verkeerd lijkt. Zij blijven volharden in hun zoektocht naar God.
Als iets wat een wetenschapper onderzoekt niet werkt, dan zet hij al zijn uitgangspunten overboord en begint opnieuw. Alle grote ontdekkingen zijn gedaan door een bereidheid, en het talent om ongelijk te durven hebben. En daarover gaat het hier. Je kunt God pas kennen als je gestopt bent jezelf te vertellen, dat je God al kent. Velen denken, dat ze God al kennen door de gecreëerde godsbeelden van anderen. Je kunt God pas horen als je stopt te denken, dat Hem al hebt gehoord.
'Ik kan jou pas mijn waarheid vertellen als je stopt Mij jouw waardheid te vertellen', zegt God in de boeken van Neale Donald Walsch.

De mensen verwachten niet dat God, als Hij zich direct tot je richt in een gebed, praat als de buurman of buurvrouw. Het taalgebruik moet een zekere één-makende, om niet te zeggen vergoddelijkende structuur bezitten. Een zekere waardigheid. Een element van goddelijkheid, 'hoog verheven boven de mens'. Daarom hebben mensen het idee, dat God zich slechts in één vorm - de 'God van Abraham' - kan vertonen. En alles wat die vorm geweld aandoet, wordt als godslastering, als ongeloofwaardig gezien. 'Dit kan niet. God spreekt niet rechtstreeks tot mij. Ik ben onwaardig om met God te spreken. Dus het moet de duivel wel zijn. Daarom bid ik maar mijn zegje op, in de hoop dat God het hoort'.

Mediteren

Het oude bidden vervangen voor het nieuwe bidden; een gebed van dankbaarheid!

Het nieuwe bidden is een vorm van oefenen in het vinden van je waarheid. Het nieuwe bidden is daarom te vergelijken met het mediteren. Het nieuwe bidden wordt dan meer leren in contact te komen met jezelf; met je hogere zelf. Niet een smeekbede, of een 'verzoeknummer' bij God indienen. Neen, bidden wordt dan niets anders dan je open stellen voor het contact dat God met je zoekt. Dus wacht geduldig af en forceer niets! Wacht af, totdat God je hart opent. De weg naar innerlijke vrijheid staat dan open. Meer hoef je niet te doen!

Als je lang genoeg mediteert, onthult de waarheid zichzelf aan je. Alleen al door je bereidheid de waarheid te zien, gebeurt er iets, word je als het ware zuiverder van binnen en daardoor worden er stukjes waarheid beschikbaar voor je geest.
In de diepte zitten emoties verborgen die je liever bedekt houdt, waar je bang voor bent die er een soort monster zijn geworden, gevangen in je geest. Sommige van die innerlijke monsters blijken helemaal geen monsters te zijn, alleen maar angst. Zodra je de waarheid gaat vertellen aan jezelf, merk je dat het gewoon emoties zijn. Je kweekt een soort intimiteit met jezelf, met je gevoelens en emoties als je dat doet. Je angsten, je ergernissen, je verveling wat het ook is je raak ermee vertrouwd, je leert er de waarheid over kennen.

Hoe bereiken we dat vredig plekje?

Hoe bereiken we dat vredig plekje in onszelf, waar we niets hoeven te doen en simpelweg kunnen zijn?

Leer de geest - de oneindige gedachtestroom - onder controle te krijgen. Leer de geest bewust af te remmen door te besluiten dat je geen haast meer hebt tijdens het gebed. Door méér aandacht te besteden aan je ademhaling tijdens het gebed. Door ongewenste gedachten te vervangen door nieuwe patronen met levendige beelden, die ons kunnen helpen om ons bewustzijn terug te brengen naar onze diepe innerlijke vrede en liefde.
Mediteren, mantra's reciteren, wandelen in de natuur, creatief zijn heeft als doel om in contact te komen met je innerlijke zelf; je ziel. In contact te komen met de Universele Levensenergie; Eén te zijn met de Kosmos.

Wanneer je bewust wordt wat er zoal in je bewustzijn - de geest -  zich afspeelt, kun je in contact komen met je eigen innerlijke kracht om van daaruit verder te gaan leven. Je voelt wat voor jou wezenlijk is, wat je innerlijke - je ziel - verlangt en wilt, en hoe je dat kunt verwezenlijken. Door in contact te komen met je Zelf ontstaat er een innerlijke vrijheid, die aangeeft welke kant(en) je uit kunt gaan, als je dat wenst.
Je ziel is je enige ware vriend, je enige zuiver energiebron van waaruit de ziel al haar zuivere gedachten laat ontstaan. Je ziel vertegenwoordigt jouw vrije wil en is de toegangspoort tot God.

Naar binnenin gaan

Er is nog één waarheid van belang voor de vereniging met God, namelijk God is te vinden in onszelf! Natuurlijk kunnen we God overal vinden, want God is vertegnewoordigd in alles! Zelfs in het kleinst mogelijk atomaire deeltje dat wij kennen, maar ook in de planten, dieren, bomen en bloemen ..... zeker in ieder levend schepsel. Maar binnenin onszelf hebben we de grootste zekerheid Hem te vinden!
De Griekse filosofen, de Middeleeuwse mystici, geleerden en religieuze leiders uit het Oosten en Westen hebben de ziel omschreven als: 'ongrijpbaar, onstoffelijk en mysterieuze deel van de mens'; 'het niet-stoffelijke gedeelte van waaruit de mens leeft'. De oude geestelijke wijsheid spreekt daarentegen al eeuwen over dat God 'inwonend' is. Anderen spreken over Gods aanwezigheid is de fundus, het fundament van de ziel. De Oosterse wijzen zeggen dat God verblijft in het hart, niet het lichamelijk hart, maar een middelpunt waarvan het lichamelijke hart slechts een symbool is. Andere schrijvers spreken van een innerlijke heiligdom waar je binnengaat als je bidt.
Om God te vinden, hoeven we dus niet rond te kijken. Het enige wat nodig is: stil worden en naar binnen kijken!

De ziel is de individualisatie van de Goddelijke Geest en die is |Alles-wat-er-IS| De ziel is God in het klein; de ziel is het gereedschap waarmee God Zichzelf uitdrukt via jou. De ziel is de levensenergie, die in en om alle fysieke dingen heen bestaat.
De ziel - een 'molecuul' van God -  doordringt én omhult het fysieke lichaam. De ziel is de vertegenwoordiger van God hier op aarde die het leven mogelijk én zinvol maakt. Zonder de aanwezigheid van een ziel is intens leven niet mogelijk. De ziel weet alles en is permanent verbonden met God.
Waarom dan niet je richten tot je innerlijke Zelf - je hogere Zelf, de ziel die binnnenin woont?

Bidden wordt dan de Geest van God uitademen en de Geest van God inademen!

Hoe lang moet je stil zijn?

In het boek 'De levende Christus' van Paul Ferrini zegt Jezus: 'Tien tot twintig minuten. Langer is ook prima, maar denk niet dat per se beter is als je langer stilzit. In plaats van langer te blijven zitten, kun je beter wat vaker periodes van stilte inlassen. Als je van elk uur dat je wakker bent tien minuten zo stil zou kunnen zijn, zou je de hemel op aarde beleven!'