Het voornaamste 'bewijs' dat tot nu toe is aangereikt over het bestaan van reïncarnatie is gebaseerd op ontelbaare verhalen die opgeschreven zijn tijdens herinneringen onder hypnose, automatisch schrift, channeling en déjà-vu ervaringen e.d. [J.B. Delacour, 'Toch reïncarnatie'; Hans ten Dam, 'Catharsis en Integratie'].
Natuurlijk bewijst dit alles niet dat meerdere reïncarnaties waar of onwaar zijn. Maar het geeft aan de andere kant toch ook duidelijk aan dat de mens de verhalen over reïncarnatie niet meer kan ontkennen; zo maar naast zich neer kunnen leggen of doen alsof het niet bestaat. Misschien moet je hier wel in (leren) geloven, leren omgaan met deze onwetendheid of zelfs leren accepteren dat het bestaat en dat het zelfs een werkelijk bestaand feit is. En het idee leren aanvaarden, dat reïncarnatie zelf een grote betekenis of zin aan het leven kan geven; er voor kan zorgen, dat het leven hier op Aarde juist de moeite waard wordt en het leven zo bijzonder maakt!

Zeer opmerkelijk is, dat recente enquêtes hebben uitgewezen dat 60% van alle Amerikanen gelooft dat reïncarnatie mogelijk is. Enkele wetenschappers hebben het verband gelegd tussen de quantumfysica en het leven na de dood; beweren dat de quantumfysica perfect het voortbestaan van de persoonlijkheid na de dood ondersteunt, en dat het onderzoek naar het leven na de dood een 'integraal deel van de fysica' uitmaakt.
De Volkskrant meldde in juni 2009: 'Bereidt het Vaticaan een nieuw dogma over de reïncarnatie voor? Volgens mgr. Bär niet' en Kerken in Actie hield een conferentie over geloof én reïncarnatie, dat was georganiseerd in september 2001. Dit geeft aan, dat de mensheid bereid is anders te gaan leren denken in de laatste jaren!
Reïncarnatie is niet alleen via diverse New Age leerstelsels de westerse gedachte binnengedrongen, maar is ook in de christelijke Kerk en binnen bepaalde christelijke varianten opgedoken. De Bijbel wordt soms feitelijk geciteerd om het geloof in reïncarnatie te ondersteunen of juist niet, of op zijn minst om de mogelijkheid te ondersteunen dat reïncarnatie met het Christendom kan co-ëxisteren.

Natuurlijk, iedereen houdt het volste recht om de reïncarnatiegedachte als onderdeel van zijn wereldbeschouwing eigen te maken of het simpelweg te verwerpen. Maar met het begrip reïncarnatie in het achterhoofd zijn vele oorzaken en gevolgen van het huidige leven beter te verklaren en te begrijpen. De meest aangevoerde verdediging van de reïncarnatiegedachte is het fenomeen van 'herinneringen aan het vorig leven'; de bekwaamheid om gedetailleerd een vorig leven te kunnen herinneren en bijvoorbeeld het kunnen beschrijven van ziektebeelden in één of meerdere vorige levens. Criticasters daarentegen geven ons te verstaan dat wij ons moeten realiseren dat een mens die onder hypnose is, de 'controle' van zijn bewustzijn - de geest - overgeeft aan iemand anders. De hypnotiseur zou de teugels kunnen overnemen. Hij of een andere entiteit zou suggesties in de geest kunnen planten. De gedachte aan een demonische 'taking over' spreekt boekdelen. Wie kent niet de TV-beelden van een persoon die als een kakelende kip over het podium waggelt? Het zou zo maar kunnen zijn dat een demon, die de beschikking heeft over allerlei kennis uit het verre verleden, herinneringen aaneen kan rijgen en/ of ze 'implanteren' en laten uitspreken, aldus de gedachtegang van deze sceptici. Op die manier een 'verleden-leven' suggereren.
Of een déjà-vu ervaring worden door de criticasters afgedaan met wat ze het breinargument noemen. 'Alles wat we weten en kunnen, al onze herinneringen, zitten in ons hoofd'. De afzonderlijke herinneringen vormen samen een gigantische hoeveelheid informatie. Zelfs al zou een onsterfelijke ziel al deze informatie bevatten, hoe kan dan een ziel deze informatie overdragen aan het tastbare systeem; de hersenen. Nooit zijn er in de hersenen sporen gevonden die wijzen op een massaal transportsysteem van gegevensoverdracht vóór, tijdens of ná de geboorte over andere, vorige levens. Volgens de criticasters is er een fysieke energiesysteem nodig om dit te realiseren.

Maar wat deze criticasters en vele wetenschappers nog steeds niet beseffen, is dat een mens een uniek wezen is en géén ding! En dit  unieke wezen - de mens - bestaat uit een ziel, een geest en een lichaam! Dat alle herinneringen, gedachten en gevoelens opgeslagen liggen in al ons cel-geheugen; niet alleen van het heden, maar van het verre verleden, beter gezegd ons vorige levens! De ziel is de totaal som van alle gevoelens; de geest bestaat uit informatie (=energieën) die bestaan uit herinneringen en gedachten aan die unieke gevoelens, die je ooit eens hebt gehad in een leven!