'Nieuw onderzoek in de epigenetica werpt een ander licht op de rol van de genen. Er is veel meer dat uw gezondheid bepaalt!'

'Nieuwe ontdekkingen in de epigenetica zetten het idee dat ziekte voortkomt uit lotsbestemming - goede of slechte genen - in een ander daglicht!'

De moderne geneeskunde gaat uit van het denkbeeld dat je gezondheid nauwelijks te beïnvloeden is. De meeste artsen en biologen schrijven het lichamelijk functioneren en de gezondheid van een organisme toe aan het DNA. Het DNA wordt beschouwd als de architect, de bouwmeester én het centrale krachtstation van het lichaam, waarin de blauwdruk van de eiwitten en aminozuren van het lichaam zit. 'DNA is de drager van het erfelijk materiaal volgens vele universitaire wetenschappelijke onderzoeken! Het DNA bevat de code waarin al onze erfelijke eigenschappen zijn vastgelegd, zoals je bloedgroep, de kleur van je ogen en haar, de kans op bepaalde erfelijke ziekten .............'.

Sinds de ontdekking van het DNA (1953) in de celkernen gaat de wetenschap ervan uit, dat dit de centrale commandopost is van de cel en dus van het hele lichaam. De genen (codes in het DNA) van mensen zouden zowel de bouw en functie van hun lichaam als hun gedrag, dus ook ziekte en gedragsstoornissen, bepalen. Genen (klein stukje DNA dat de code bevat van één eigenschap) worden zelfs gezien als oorzaak van kanker, alcoholisme en criminaliteit. Dit wordt 'genetische determinisme' genoemd.
Later toen men inzicht had verkregen in hoe erfelijkheid werkt op moleculair niveau, ontstond het 'centrale dogma', volgens welke de informatiestroom in biologische organismen loopt van DNA naar RNA (een kopie van DNA) en vervolgens naar de eiwitten, die voor de bouw en functie  van het lichaam zorgen. Deze opvattingen houden in, dat de celkern het 'brein' van de cel is. Dit zou betekenen, dat een onmiddellijke dood zou ingaan als men zijn 'brein' (de celkern) zou verwijderen of 'verliest'.
Niet is minder waar! Onderzoekers van het UMC Utrecht (juli 2008) hebben ontdekt hoe cellen weer kunnen gaan delen, nadat het DNA is beschadigd door bijvoorbeeld kanker. Cellen waaruit de kern is verwijderd, blijven tenminste nog twee maanden leven. De kern met zijn DNA kan dus niet het 'brein' van de cel zijn!

Eiwitten zijn de bouwstenen die ons lichaam nodig heeft voor iedere functie die het vervult. Eiwitten reguleren de reacties van ons immuunsysteem, vormen de 'steigers' die de structuur van iedere cel ondersteunen, leveren de enzymen die als katalysator voor chemische reacties werken en dragen informatie vanuit de cel naar de andere over. Waar het DNA als blauwdruk kan worden gezien, vertegenwoordigt het RNA de werktekeningen die nodig zijn voor de bouw, terwijl de eiwitten de bouwmaterialen zijn. RNA is een kopie van een kleinstukje DNA dat uit de celkern kan worden gebracht, waardoor andere eiwitten deze instructies kunnen lezen en nieuwe eiwitten kunnen maken. Het grootste verschil tussen DNA en RNA is, dat RNA uit één enkele spiraal bestaat die veel korter is dan het DNA-molecuul. Genen spelen de hoofdrol in de erfelijkheid, zij bevatten de informatie voor alle erfelijke eigenschappen. Een gen is een stukje van het DNA. Genen liggen verspreid op de chromosomen. In normale gevallen draagt een RNA-molecuul de informatie van één gen.